Falcon
New member
Her ekip taraftarının kadrolarının galibiyet alması için bilhassa maç günlerinde gerçekleştirdiği birtakım ritüeller vardır. Bunlar o taraftar için bir nevi kutsal olmakla birlikte beraberinde taraftarı taraftar yapan etmenlerdendir. İngiltere Premier Ligi takımlarından Leeds United’ın taraftarları da kendilerine has ritüellerini anlattı. Maç günlerinde neler yaptıklarını merak ediyorsanız içeriğimize buyurun. ????
Kaynak: https://www.vice.com/en/article/g5qg8…
Maç gününde kentin dört bir yanından Elland Road’a âdeta hacca giden Leeds Taraftarı, Wortley Recreation Ground’da toplanıp ortalığı yangın yerine dönüştürüyor.
Taraftarı, Wortley Dinlenme Yerin’nde toplanıp ortalığı yangın yerine dönüştürüyor. Maç gününün heyecanıyla tüm kenti nazarann bu yeşil zirveye çıkıyor ve rüzgârı hissedip ağaçların ve kale direklerinin altında, karşılarında duran stadyumu ve uzaktaki kırmızı tuğlalı konutları izliyorlar. Maça birkaç saat kalaya kadar zirvedeki alanda Tony Yeboah’nın harika gollerini atmaya çalışır.
Başlamaya fazlaca az vakit kaldığında Leeds’in marşı olan “beraber Yürürken”in söylenme mümkünlüğü artar.
Her hafta sonu bu an geldiğinde taraftarlar stadın etrafında köprüde, etraf sokaklarda ve M621 otoyolunun altında kalan alt geçitte ve stadın yanında Lowfield Caddesi’nde beyaz formalarıyla stada akmakta olur. Bunlardan ikisi de bu röportaja konuşan Richard Harris ve Oğlu Conor.
Richard Harris, birinci kere bir Leeds maçı izlediği 1982’den beri 40 kıldır birebir yoldan stadyuma gidiyor.
Leeds İngiliz futbolunun en berbat mali krizlerinin birinin akabinde Birinci Lig’e düşürüldüğünden beri oğlu Conor da kendisine eşlik ediyor. bu biçimde bu biçimde 15 yılı devirmişler bir arada. Highfield Bulvarı’nda toplanmak, sakin bir pub olan The Queen’de bira içmek ve akabinde Rec’de sallana sallana yürümek rutinleri hâline gelmiş.
Conor, geçen yıl Premier Lig’e çıkan Leeds’in alt liglerdeki günlerini sevgiyle hatırlıyor.
Connor o günlerle ilgili olarak, “Ortaokuldayken kombinem vardı. Konutumuzda oynanan her maça babamla giderdim. Okuldaki öbür çocuklar Chelsea, Liverpool yahut öbür büyük kulüpleri desteklemeye başlarken ben Leeds’den sapmadım. Onları fırçalamak keyifliydi.” diyor.
Taraftar otoyol köprüsünü geçip Doğu Tribünü’nün altında belirirken karton kutularla dolu küçük katlanır masalardan The Square Ball mecmuasının son sayısını almayı es geçmiyor.
Bu mecmua, Leeds’in teknik yöneticisi Marcelo Bielsa ve kadronun önde gelen oyuncularının çizimleriyle ve çeşitli yazılarla dolu aşkla yapılan taraftar mecmualarından biri. Mecmuanın editörü Michael Normanton, mecmuayı birinci çıkarmaya başladıkları vakit içinde ilgili olarak, “Yazı yazmak güzeldi fakat satmayı düşünmüyordum. Kısa müddet daha sonra sonucumı değiştirdim ve bu biçimdedan beri bu stadyumun önünde mecmua satıyorum. Karlı havalar dışında eğlenceli iş.” diyor.
Michael ve ortaklarının 11 yıl evvel devraldıkları bu mecmua, aslından 1989’dan beri satılıyor.
The Square Ball’ı satın aldıklarından beri maç günü farklı bir hayatı varmış. Kendisi, tonlarca tartıda dergiyle maçtan saatler evvel satış alanına geliyor ve ekseriyetle başlama vuruşuna 5 dakika kalan kadar da oradan ayrılmayıp mecmuayı satıyor. Bu durumla ilgili olarak, “Eskiden saat üçte başlayacak maç için 10 yahut 11’de arkadaşlarımla buluşur, bara sarfiyat ve maça geçerdik. daha sonrasında bu tezgâhta sıkışıp kaldım. Otomobilim falan var fakat muhtemelen bu iş sarhoş geçireceğim günleri azaltarak ömrümü uzatmış oldu.” diyor.
Binlerce Leeds taraftarı, maç gününde maçın başlamasını beklerken dergiye göz atıyor.
Hamburger kamyonlarının daima büyüyen kuyruklarında bekleyen, turnikelere yaslanan yahut kulüp efsanesi Billy Bremner’ın heykelinin ucunda oturan okuyucuları fark etmek çok kolay. Bu mecmuayı okumak onları için bir ritüel hâline gelmiş durumda. Stadyumun etrafında dolaşırken Burley Banksy ismiyle bilinen Andy McVeigh de göze çarpıyor olağan olarak. Kendisi, sokaktaki elektrik panolarını Leeds bahisli fotoğraflarla donatıp stadyum etrafında renkli bir labirent yaratıyor.
Banksy’nin sanat yapıtlarının maç günü Elland Road’daki taraftarlar üzerinde derin bir tesiri var.
Banksy bu durumla ilgili olarak, “Daha evvel hiç sokak sanatı yapmamıştım. Yaşadığım semtteki tüm panoların üzerinde küfür yazılı olduğundan yeni yeni yapıyordum. Evvelce üzerlerine çiçek falan çiziyordum. Günün birinde maça giderken buralarda fazlaca fazla pano olduğunu fark ettim. Taraftar için maça gidiş yolunu donatayım, onlara Leeds tarihini anlatayım istedim. Düzgünleştirici, rahatlatıcı bir tesiri vardı ve bağımlılığa dönüştü.” diyor.
Yapıtları Leeds taraftarınca sevilmekle kalmıyor, hem de maça giden biroldukca kişi yapıtlarıyla etkileşime geçiyor.
Tilbury Tepesi’ndeki sıra meskenlerin sonundaki devasa duvar fotoğrafını geçtikten daha sonra her insanın kıvrımlı köprü olarak bildiği köprüyü geçip Holbeck istikametinden Elland Road’a gelenler, merhum Gary Speed’e adanmış bir elektrik panosuyla karşılaşıyor. Kendisi bununla ilgili olarak, “Panonun köşesine ‘Gary ve bugün kazanmamız için armasına dokunun.’ yazdım. Maça giden herkes dokunuyor. Artlarından yürürken keyifleniyorum. Bu kadar manalı olmasını beklemiyordum. Çok hoş bir his.” diyor.
Andy bu işe birinci başladığında bunun bir maç günü geleneğine dönüşeceğini hayal bile edemiyormuş.
Elektrik panolarıyla ilgili olarak, “‘Çocuklarım maça giderken panoları sayıyor.’ yahut ‘Küçük oğlum görür görmez yerinde duramıyor.’ üzere birfazlaca bildiri alıyorum. Burası bir sanayi bölgesi, beşerler panoların etrafı aydınlattığını söylüyor. Kimileri zihinsel olarak düzgün durumda değilken panoları görüp keyifleri yerine geliyormuş. bu biçimde bir tesirleri olacağını hiç düşünmemiştim.” diyor.
Güney Tribünü’nün haricinde kalan yoldaki panoları takip eden taraftarlar iki yere uğruyor.
Birincisi, kapısının önünde sonsuz bir sıra olan Graveley’s Fish and Chips. Beşerler sabırla tuzlu cips ve balık köftesi alabilmeyi beklerken, pişmiş hamur kokusu havayı kaplıyor. İkincisi ise tıpkı yerde durmaya devam eden Old Peacock pub’ı.
Leeds’in kendine has bir birası bile var.
İsmi ‘ALAW’ (Hepimiz Leeds’iz) olan bu bira elinde gezen Leeds United Taraftar Vakfı lider yardımcısı Graham Hyde, “Burası Leeds taraftarlarının manevi yuvası. Stadın tam da karşısında. Bununla muadil bir tek Newcastle’daki Strawberry pub’ı olabilir.” diyor. Elland Road, Leeds United’a satılmadan evvel ismini pub’dan alıyordu ve Old Peacock Ground olarak biliniyordu.
Bu bar, kulüp kurulmadan evvel Beeston’daki kil madenlerinde çalışan personellerinin ve bölgedeki tuğlacıların daimî yeriydi.
Graham bu yerle ilgili olarak, “Birkaç yıl öncesine kadar burada kesinlikle birkaç futbolcumuzu görürdünüz. Stadın Batı Tribünü’nün çabucak arkasındaki idman alanında çalıştığımız günlerde idmandan daha sonra burada bira ve sigara içme fırsatları oluyordu.” diyor.
Spor bilimi 70’li ve 80’li senelerda canlanmaya başlasa da Leeds taraftarının Old Peacock ile bağları her daim kuvvetliydü.
Bir vakit içinder taraftarlar yerin çatısında oturur ve Güney Tribünü üzerinden sahanın bir kısmını bakılırsabilirdi. Bugünse maç başlayana kadar yerin bahçesinde takılan taraftarlar, sohbet ederken bir yandan da biralarını yudumluyor. Kendilerine Leeds United İskandinav Taraf Kulübü (LUİTK) lideri Anders Palm da katılıyor.
Anders Palm grubun maçlarını izlemek için nizamlı olarak Norveç’ten geliyor.
Kendisi 50 küsur yıldır Leeds taraftarı ve burada edindiği arkadaşlarıyla takılmak için bara uğruyor. Kendisinin Leeds taraftarı olma kıssası de hayli farklı. Bu bahisle ilgili olarak, “70’lerde ulusal kanalda maçlar canlı yayınlanırdı. Biz de İngiliz futboluyla büyüdük. Babam ve kardeşlerimle oturur maç izlerdik. Leeds’i seçmemin niçini ise Peter Lorimer’ın en sevdiğim oyuncu olması. Beyaz formaları da epey hoştu. İngiltere’de yaşayan amcam bize atkı getirirdi. Birimize Arsenal, birimize Leeds atkısı verdi derken taraftar oldum çıktım. Kalbime bir sefer girdi mi çıkmadı işte.” diyor.
80’lerde bir futbol mecmuasında kurduğu kulübün reklamını yaptıktan daha sonra LUİTK birkaç yüz üyeye kadar ulaşmış.
Şu anda 8.000 kulüp üyesi mevcut ve kimileri neredeyse her maç için Kuzey Denizi’ni aşıp İngiltere’ye geliyor. Anders bu durumla ilgili olarak, “Geçen sene koronavirüsten ötürü gelemedik fakat ondan evvelki dönem 20 maça kadar geldim. Leeds’i desteklerken o kadar epey beşerle tanıştım ki… Kulübü desteklemesem hiç birini tanıyamayacaktım.” diyor.
İster Norveç’ten ister Wortley’den isterseniz Holbeck’ten geliyor olun, Leeds’i desteklemek ortak bir emek istiyor.
Leeds kentinde tek bir kulüp bulunmasına ve neredeyse amatör küme kulüplerininkine denk bir stadı bulunmasına karşın, Leeds bu kentte büyük bir gurur kaynağı ve insanların kimliklerinin bir kesimi. Graham bu hususla ilgili olarak, “Futbol bu biçimde bir şey. Çok toplumsal bir aktiflik, âdeta ülkenin ve dünyanın dört bir yanında tıpkı anı paylaşmak üzere buraya geliyoruz.” diyor.
Kaynak: https://www.vice.com/en/article/g5qg8…
Maç gününde kentin dört bir yanından Elland Road’a âdeta hacca giden Leeds Taraftarı, Wortley Recreation Ground’da toplanıp ortalığı yangın yerine dönüştürüyor.
Taraftarı, Wortley Dinlenme Yerin’nde toplanıp ortalığı yangın yerine dönüştürüyor. Maç gününün heyecanıyla tüm kenti nazarann bu yeşil zirveye çıkıyor ve rüzgârı hissedip ağaçların ve kale direklerinin altında, karşılarında duran stadyumu ve uzaktaki kırmızı tuğlalı konutları izliyorlar. Maça birkaç saat kalaya kadar zirvedeki alanda Tony Yeboah’nın harika gollerini atmaya çalışır.
Başlamaya fazlaca az vakit kaldığında Leeds’in marşı olan “beraber Yürürken”in söylenme mümkünlüğü artar.
Her hafta sonu bu an geldiğinde taraftarlar stadın etrafında köprüde, etraf sokaklarda ve M621 otoyolunun altında kalan alt geçitte ve stadın yanında Lowfield Caddesi’nde beyaz formalarıyla stada akmakta olur. Bunlardan ikisi de bu röportaja konuşan Richard Harris ve Oğlu Conor.
Richard Harris, birinci kere bir Leeds maçı izlediği 1982’den beri 40 kıldır birebir yoldan stadyuma gidiyor.
Leeds İngiliz futbolunun en berbat mali krizlerinin birinin akabinde Birinci Lig’e düşürüldüğünden beri oğlu Conor da kendisine eşlik ediyor. bu biçimde bu biçimde 15 yılı devirmişler bir arada. Highfield Bulvarı’nda toplanmak, sakin bir pub olan The Queen’de bira içmek ve akabinde Rec’de sallana sallana yürümek rutinleri hâline gelmiş.
Conor, geçen yıl Premier Lig’e çıkan Leeds’in alt liglerdeki günlerini sevgiyle hatırlıyor.
Connor o günlerle ilgili olarak, “Ortaokuldayken kombinem vardı. Konutumuzda oynanan her maça babamla giderdim. Okuldaki öbür çocuklar Chelsea, Liverpool yahut öbür büyük kulüpleri desteklemeye başlarken ben Leeds’den sapmadım. Onları fırçalamak keyifliydi.” diyor.
Taraftar otoyol köprüsünü geçip Doğu Tribünü’nün altında belirirken karton kutularla dolu küçük katlanır masalardan The Square Ball mecmuasının son sayısını almayı es geçmiyor.
Bu mecmua, Leeds’in teknik yöneticisi Marcelo Bielsa ve kadronun önde gelen oyuncularının çizimleriyle ve çeşitli yazılarla dolu aşkla yapılan taraftar mecmualarından biri. Mecmuanın editörü Michael Normanton, mecmuayı birinci çıkarmaya başladıkları vakit içinde ilgili olarak, “Yazı yazmak güzeldi fakat satmayı düşünmüyordum. Kısa müddet daha sonra sonucumı değiştirdim ve bu biçimdedan beri bu stadyumun önünde mecmua satıyorum. Karlı havalar dışında eğlenceli iş.” diyor.
Michael ve ortaklarının 11 yıl evvel devraldıkları bu mecmua, aslından 1989’dan beri satılıyor.
The Square Ball’ı satın aldıklarından beri maç günü farklı bir hayatı varmış. Kendisi, tonlarca tartıda dergiyle maçtan saatler evvel satış alanına geliyor ve ekseriyetle başlama vuruşuna 5 dakika kalan kadar da oradan ayrılmayıp mecmuayı satıyor. Bu durumla ilgili olarak, “Eskiden saat üçte başlayacak maç için 10 yahut 11’de arkadaşlarımla buluşur, bara sarfiyat ve maça geçerdik. daha sonrasında bu tezgâhta sıkışıp kaldım. Otomobilim falan var fakat muhtemelen bu iş sarhoş geçireceğim günleri azaltarak ömrümü uzatmış oldu.” diyor.
Binlerce Leeds taraftarı, maç gününde maçın başlamasını beklerken dergiye göz atıyor.
Hamburger kamyonlarının daima büyüyen kuyruklarında bekleyen, turnikelere yaslanan yahut kulüp efsanesi Billy Bremner’ın heykelinin ucunda oturan okuyucuları fark etmek çok kolay. Bu mecmuayı okumak onları için bir ritüel hâline gelmiş durumda. Stadyumun etrafında dolaşırken Burley Banksy ismiyle bilinen Andy McVeigh de göze çarpıyor olağan olarak. Kendisi, sokaktaki elektrik panolarını Leeds bahisli fotoğraflarla donatıp stadyum etrafında renkli bir labirent yaratıyor.
Banksy’nin sanat yapıtlarının maç günü Elland Road’daki taraftarlar üzerinde derin bir tesiri var.
Banksy bu durumla ilgili olarak, “Daha evvel hiç sokak sanatı yapmamıştım. Yaşadığım semtteki tüm panoların üzerinde küfür yazılı olduğundan yeni yeni yapıyordum. Evvelce üzerlerine çiçek falan çiziyordum. Günün birinde maça giderken buralarda fazlaca fazla pano olduğunu fark ettim. Taraftar için maça gidiş yolunu donatayım, onlara Leeds tarihini anlatayım istedim. Düzgünleştirici, rahatlatıcı bir tesiri vardı ve bağımlılığa dönüştü.” diyor.
Yapıtları Leeds taraftarınca sevilmekle kalmıyor, hem de maça giden biroldukca kişi yapıtlarıyla etkileşime geçiyor.
Tilbury Tepesi’ndeki sıra meskenlerin sonundaki devasa duvar fotoğrafını geçtikten daha sonra her insanın kıvrımlı köprü olarak bildiği köprüyü geçip Holbeck istikametinden Elland Road’a gelenler, merhum Gary Speed’e adanmış bir elektrik panosuyla karşılaşıyor. Kendisi bununla ilgili olarak, “Panonun köşesine ‘Gary ve bugün kazanmamız için armasına dokunun.’ yazdım. Maça giden herkes dokunuyor. Artlarından yürürken keyifleniyorum. Bu kadar manalı olmasını beklemiyordum. Çok hoş bir his.” diyor.
Andy bu işe birinci başladığında bunun bir maç günü geleneğine dönüşeceğini hayal bile edemiyormuş.
Elektrik panolarıyla ilgili olarak, “‘Çocuklarım maça giderken panoları sayıyor.’ yahut ‘Küçük oğlum görür görmez yerinde duramıyor.’ üzere birfazlaca bildiri alıyorum. Burası bir sanayi bölgesi, beşerler panoların etrafı aydınlattığını söylüyor. Kimileri zihinsel olarak düzgün durumda değilken panoları görüp keyifleri yerine geliyormuş. bu biçimde bir tesirleri olacağını hiç düşünmemiştim.” diyor.
Güney Tribünü’nün haricinde kalan yoldaki panoları takip eden taraftarlar iki yere uğruyor.
Birincisi, kapısının önünde sonsuz bir sıra olan Graveley’s Fish and Chips. Beşerler sabırla tuzlu cips ve balık köftesi alabilmeyi beklerken, pişmiş hamur kokusu havayı kaplıyor. İkincisi ise tıpkı yerde durmaya devam eden Old Peacock pub’ı.
Leeds’in kendine has bir birası bile var.
İsmi ‘ALAW’ (Hepimiz Leeds’iz) olan bu bira elinde gezen Leeds United Taraftar Vakfı lider yardımcısı Graham Hyde, “Burası Leeds taraftarlarının manevi yuvası. Stadın tam da karşısında. Bununla muadil bir tek Newcastle’daki Strawberry pub’ı olabilir.” diyor. Elland Road, Leeds United’a satılmadan evvel ismini pub’dan alıyordu ve Old Peacock Ground olarak biliniyordu.
Bu bar, kulüp kurulmadan evvel Beeston’daki kil madenlerinde çalışan personellerinin ve bölgedeki tuğlacıların daimî yeriydi.
Graham bu yerle ilgili olarak, “Birkaç yıl öncesine kadar burada kesinlikle birkaç futbolcumuzu görürdünüz. Stadın Batı Tribünü’nün çabucak arkasındaki idman alanında çalıştığımız günlerde idmandan daha sonra burada bira ve sigara içme fırsatları oluyordu.” diyor.
Spor bilimi 70’li ve 80’li senelerda canlanmaya başlasa da Leeds taraftarının Old Peacock ile bağları her daim kuvvetliydü.
Bir vakit içinder taraftarlar yerin çatısında oturur ve Güney Tribünü üzerinden sahanın bir kısmını bakılırsabilirdi. Bugünse maç başlayana kadar yerin bahçesinde takılan taraftarlar, sohbet ederken bir yandan da biralarını yudumluyor. Kendilerine Leeds United İskandinav Taraf Kulübü (LUİTK) lideri Anders Palm da katılıyor.
Anders Palm grubun maçlarını izlemek için nizamlı olarak Norveç’ten geliyor.
Kendisi 50 küsur yıldır Leeds taraftarı ve burada edindiği arkadaşlarıyla takılmak için bara uğruyor. Kendisinin Leeds taraftarı olma kıssası de hayli farklı. Bu bahisle ilgili olarak, “70’lerde ulusal kanalda maçlar canlı yayınlanırdı. Biz de İngiliz futboluyla büyüdük. Babam ve kardeşlerimle oturur maç izlerdik. Leeds’i seçmemin niçini ise Peter Lorimer’ın en sevdiğim oyuncu olması. Beyaz formaları da epey hoştu. İngiltere’de yaşayan amcam bize atkı getirirdi. Birimize Arsenal, birimize Leeds atkısı verdi derken taraftar oldum çıktım. Kalbime bir sefer girdi mi çıkmadı işte.” diyor.
80’lerde bir futbol mecmuasında kurduğu kulübün reklamını yaptıktan daha sonra LUİTK birkaç yüz üyeye kadar ulaşmış.
Şu anda 8.000 kulüp üyesi mevcut ve kimileri neredeyse her maç için Kuzey Denizi’ni aşıp İngiltere’ye geliyor. Anders bu durumla ilgili olarak, “Geçen sene koronavirüsten ötürü gelemedik fakat ondan evvelki dönem 20 maça kadar geldim. Leeds’i desteklerken o kadar epey beşerle tanıştım ki… Kulübü desteklemesem hiç birini tanıyamayacaktım.” diyor.
İster Norveç’ten ister Wortley’den isterseniz Holbeck’ten geliyor olun, Leeds’i desteklemek ortak bir emek istiyor.
Leeds kentinde tek bir kulüp bulunmasına ve neredeyse amatör küme kulüplerininkine denk bir stadı bulunmasına karşın, Leeds bu kentte büyük bir gurur kaynağı ve insanların kimliklerinin bir kesimi. Graham bu hususla ilgili olarak, “Futbol bu biçimde bir şey. Çok toplumsal bir aktiflik, âdeta ülkenin ve dünyanın dört bir yanında tıpkı anı paylaşmak üzere buraya geliyoruz.” diyor.