SALİHA SULTAN | KARAR
Salgın sürecinde artan bayan cinayetlerinin akabinde sanat dünyasına davette bulunarak 118 seramik atölyesi ile bayana şiddete karşı sanatsal bir yakarış standına hazırlanan usta sanatçı Seçil Nebioğlu: “İnsanlar ruh hali sıkışınca en kolay adres bayana yöneliyor. Dişil güce karşı bir hınç var. Nenfaatperest sistemin de bu biçimde bir tarafı var. Merhamet ve vicdan kalktı yeryüzünden. Merhamet ve vicdan ise dişil gücün konusu… Buna da en hoş sanatla karşı çıkabilir dedim ve bir çığlık attım.”
Seramik sanatkarı Seçil Nebioğlu, yurt ortasındaki ve haricindeki başarılı sanat çalışmalarının yanı sıra, İstanbul’un birfazlaca metro durağında bulunan rengarenk seramiklerden oluşan duvar panolarıyla da aslında yolu bu duraklardan geçen bütün İstanbullularca tanınan bir sanatçı. Nebioğlu, şimdilerde ülkemizde ve dünyada bayana uygulanan şiddete ve bayan cinayetlerine dikkat çekmek emeli ile başlatmış olduğu sanat hareketi ile sanat dünyasının gündeminde.
Salgın sürecinde de sıkça önümüze çıkan bayan cinayetleri haberleri ile sarsılan Nebioğlu, yaklaşık üç ay evvel toplumsal medyadan ‘Sanatçılar olarak duyarsız kalmayalım’ diye haykırarak, Beykoz’da bulunan atölyesini seramik sanatkarlarına açtı. Şu an İstanbul’dan ve Türkiye’nin çeşitli vilayetlerinden 118 istekli atölye ile büyük bir stant hazırlığında olan Nebioğlu ile KARAR okurları için konuştum. Prömiyerini Ekim’de İstanbul’da yapacak ve akabinde dünyayı ve Türkiyeyi dolaşacak bu sergiyi şimdiden ajandanıza not edin.
Bayana yönelik şiddet, bayan cinayetleri günümüzün değerli sorunlarından birisi. Çabucak hergün bir haber, hatta birtakım günler birkaç haberle sarsılıyoruz. Nasıl ortaya çıktı seramik sanatı ile bayana şiddete karşı bir projeye başlama fikri?
Bayana şiddet konusu kalbimi dağlayan bir husus olduğu için bu fikir içimden bir çığlık olarak çıktı ve bütün seramik sanatkarlarına bir davet yaptım. ‘Buyrun gelin atölyemi bütün imkanlarıyla açıyorum” dedim. birlikte üretelim, birlikte çalışalım, seramik sanatkarları olarak bayana şiddete sanatsal yakarışta bulunalım istedim. Benim üzere düşünen biroldukca insan da bu davete anında karşılık verdi.
Sizce niye bu durumdayız? neden bu çığlığı attınız? Salgın sürecinin bir tesiri var mı sizce bayan cinayetlerinin artmasında?
Evet, olağan. Psişeler yani ruh hali sıkışınca en kolay adres bayana yöneliyor galiba toplumda beşerler. Maalesef bu dünyanın sorunu, tek başına bizim ülkemizin değil. Dişil güce karşı bu biçimde bir hınç var. Bu kapitalist, menfaatperest sistemin de bu biçimde bir tarafı var. Merhamet ve vicdan kalktı yeryüzünden. Merhamet ve vicdan ise dişil gücün konusu… Buna da en hoş sanatla karşı çıkabilir ve farkındalık yaratabiliriz diye düşündüm. Ve bir çığlık attım.
Bu çığlığa kaç atölye ya da sanatçı yanıt verdi?
Şu anda 118 istekli atölye bu hareket için eser üretiyorlar. Düşünebiliyor musunuz? her insanın ne kadar vicdanını kanatmış bir husus ki, herkes maddi bir karşılık olmaksızın, kendi atölyelerinde bu projeye takviye vermek için istekli çalışıyorlar. Seramik dünyasına dayanılmaz bir güç geldi. Bu manada sanat dünyasına bir güç geldi. Bu hali ile bile epeyce kıymetli bu proje benim için…
Masklar görüyorum atölyenizin her tarafında. Siyah, mor ve daha renkli masklar var. Bu renk kullanımlarının bir manası var mı?
Evet, kuru baş görünümünde masklar ürettik. Kurukafa figürü mevti ve bayan cinayetlerini imliyor. Ancak biz onları bir yandan güzelleştiriyoruz, umuda eviriyoruz. Yaldızlar ve varaklar ile süslüyoruz. Beyaz masklara da çeşit çeşit desenler ve renkler uyguluyoruz. Bu efor da hayatın dirimliliğine, dişil gücün üretkenliğine ve bu ağıdı umuda çevirmeye yönelik…
Dişil güç demişken, askıda elbiseler de gördüm. Onlar da rengarenk. Ama bayan kıyafetleri var ancak vücutları niye yok? neden?
Yok zira, katlediliyor bayanlar biliyorsunuz. Zincirleniyor ya da susturuluyorlar. ötürüsıyla dişil güce yapılan bu zulmün bize yalnızca içi boş bayan elbiseleri bıraktığını imleyeceğiz. Stantlarda beşerler kuru baş masklar ve içi boş bayan elbiselerinin içinde dolaşırken, ve bunların hepsinin de bugünün emeğiyle üretilmesi niçiniyle bir ümit taşırken bir yandan da bayanların zincirlenmesinin, katledilmesinin hicranını yaşayacaklar.
Pekala erkekleri nasıl dahil edeceksiniz bu harekete?
Ben stantta bir şey söyleyip gitmelerini, o an bir şey söylemelerini, üzülmelerini umursamıyorum. Bu farkındalığın hayatlarına ve bakış açılarına geçmesini istiyorum. Bu yüzden minik ikonlar, dizaynlar yapıyoruz. Bir erkek kız arkadaşına, annesine ‘Ben de bayana şiddete karşıyım’ demek için o sembolleri armağan etsin diye düşünüyorum.
Bu minik ikonlar kolye, küpe, broş, yüzük, minik heykeller üzere şeyler de olacak ve erkek ziyaretçilerimiz satın alarak armağan edecek ya da kendi kullanacak bir sembol olarak. Bu satışların gelirleri de bayana şiddete yönelik uğraş eden derneklere gidecek.
Stant nerelerde yer alacak? Ve birinci ne vakit bulaşacak sanatseverlerle?
Açacağımız stantlar bütün dünyayı ve Türkiye’yi dolaşacak ve bir farkındalık olacak, yaşama geçecek. Sürdürülebilir bir stant olacak. Bu topraklardan bütün dünyaya bayana şiddete karşı sanatla karşı çıkıldığının, yakarışta bulunulduğunun izini taşıyacak. Hazırlıklarımızı süratle tamamlayıp, ekim ayında İstanbul’da özel bir yerde açılışını yapmayı düşünüyoruz.
ERKEKLERİN DUYARSIZLIĞI BEYNİMİZİN BİR YARISINI KULLANMADIĞIMIZI GÖSTERİYOR
Gördüğüm kadarıyla daha fazlaca bayan sanatkarlardan oluşuyor gönüllüleriniz. Pekala erkek sanatkarlar bu işin neresinde?
Ah, erkekler… Aslında beynimizin sol yarısı eril, sağ yarısı dişil prensip biliyorsunuz. Maalesef adamların bayana şiddete karşı duyarsızlığı beynimizin bir yarısını kullanmadığımızı gösteriyor. Tek tük erkekler var doğal ortamızda lakin yüzde 90’ı bayan. Hatta bir gönüllümüz dedi ki, “Hocam niye hiç erkekler yok ortamızda? Bunlar saklı gizli şiddet yapıyorlar galiba ki katılamıyorlar” dedi.
Alışılmış üzücü, eminim herkes bu biçimde düşünmüyor lakin biz eşit olmayı isterdik bu projede. ‘72 milleti bir bilmeyen insan değildir’ der Yunus Emre… Daha kendi anasını, bacısını, karısını bir bilmiyor, ona hassas davranmıyor birçoğu. Nerede 72 millete açılacaksın? bu biçimde bipolar, şizoid bir durum var maalesef toplumda. İşte bunun altını çizmek istiyoruz, ‘Gelin tanış olalım, yad isek bilişelim’ demek istiyoruz.
Salgın sürecinde artan bayan cinayetlerinin akabinde sanat dünyasına davette bulunarak 118 seramik atölyesi ile bayana şiddete karşı sanatsal bir yakarış standına hazırlanan usta sanatçı Seçil Nebioğlu: “İnsanlar ruh hali sıkışınca en kolay adres bayana yöneliyor. Dişil güce karşı bir hınç var. Nenfaatperest sistemin de bu biçimde bir tarafı var. Merhamet ve vicdan kalktı yeryüzünden. Merhamet ve vicdan ise dişil gücün konusu… Buna da en hoş sanatla karşı çıkabilir dedim ve bir çığlık attım.”
Seramik sanatkarı Seçil Nebioğlu, yurt ortasındaki ve haricindeki başarılı sanat çalışmalarının yanı sıra, İstanbul’un birfazlaca metro durağında bulunan rengarenk seramiklerden oluşan duvar panolarıyla da aslında yolu bu duraklardan geçen bütün İstanbullularca tanınan bir sanatçı. Nebioğlu, şimdilerde ülkemizde ve dünyada bayana uygulanan şiddete ve bayan cinayetlerine dikkat çekmek emeli ile başlatmış olduğu sanat hareketi ile sanat dünyasının gündeminde.
Salgın sürecinde de sıkça önümüze çıkan bayan cinayetleri haberleri ile sarsılan Nebioğlu, yaklaşık üç ay evvel toplumsal medyadan ‘Sanatçılar olarak duyarsız kalmayalım’ diye haykırarak, Beykoz’da bulunan atölyesini seramik sanatkarlarına açtı. Şu an İstanbul’dan ve Türkiye’nin çeşitli vilayetlerinden 118 istekli atölye ile büyük bir stant hazırlığında olan Nebioğlu ile KARAR okurları için konuştum. Prömiyerini Ekim’de İstanbul’da yapacak ve akabinde dünyayı ve Türkiyeyi dolaşacak bu sergiyi şimdiden ajandanıza not edin.
Bayana yönelik şiddet, bayan cinayetleri günümüzün değerli sorunlarından birisi. Çabucak hergün bir haber, hatta birtakım günler birkaç haberle sarsılıyoruz. Nasıl ortaya çıktı seramik sanatı ile bayana şiddete karşı bir projeye başlama fikri?
Bayana şiddet konusu kalbimi dağlayan bir husus olduğu için bu fikir içimden bir çığlık olarak çıktı ve bütün seramik sanatkarlarına bir davet yaptım. ‘Buyrun gelin atölyemi bütün imkanlarıyla açıyorum” dedim. birlikte üretelim, birlikte çalışalım, seramik sanatkarları olarak bayana şiddete sanatsal yakarışta bulunalım istedim. Benim üzere düşünen biroldukca insan da bu davete anında karşılık verdi.
Sizce niye bu durumdayız? neden bu çığlığı attınız? Salgın sürecinin bir tesiri var mı sizce bayan cinayetlerinin artmasında?
Evet, olağan. Psişeler yani ruh hali sıkışınca en kolay adres bayana yöneliyor galiba toplumda beşerler. Maalesef bu dünyanın sorunu, tek başına bizim ülkemizin değil. Dişil güce karşı bu biçimde bir hınç var. Bu kapitalist, menfaatperest sistemin de bu biçimde bir tarafı var. Merhamet ve vicdan kalktı yeryüzünden. Merhamet ve vicdan ise dişil gücün konusu… Buna da en hoş sanatla karşı çıkabilir ve farkındalık yaratabiliriz diye düşündüm. Ve bir çığlık attım.
Bu çığlığa kaç atölye ya da sanatçı yanıt verdi?
Şu anda 118 istekli atölye bu hareket için eser üretiyorlar. Düşünebiliyor musunuz? her insanın ne kadar vicdanını kanatmış bir husus ki, herkes maddi bir karşılık olmaksızın, kendi atölyelerinde bu projeye takviye vermek için istekli çalışıyorlar. Seramik dünyasına dayanılmaz bir güç geldi. Bu manada sanat dünyasına bir güç geldi. Bu hali ile bile epeyce kıymetli bu proje benim için…
Masklar görüyorum atölyenizin her tarafında. Siyah, mor ve daha renkli masklar var. Bu renk kullanımlarının bir manası var mı?
Evet, kuru baş görünümünde masklar ürettik. Kurukafa figürü mevti ve bayan cinayetlerini imliyor. Ancak biz onları bir yandan güzelleştiriyoruz, umuda eviriyoruz. Yaldızlar ve varaklar ile süslüyoruz. Beyaz masklara da çeşit çeşit desenler ve renkler uyguluyoruz. Bu efor da hayatın dirimliliğine, dişil gücün üretkenliğine ve bu ağıdı umuda çevirmeye yönelik…
Dişil güç demişken, askıda elbiseler de gördüm. Onlar da rengarenk. Ama bayan kıyafetleri var ancak vücutları niye yok? neden?
Yok zira, katlediliyor bayanlar biliyorsunuz. Zincirleniyor ya da susturuluyorlar. ötürüsıyla dişil güce yapılan bu zulmün bize yalnızca içi boş bayan elbiseleri bıraktığını imleyeceğiz. Stantlarda beşerler kuru baş masklar ve içi boş bayan elbiselerinin içinde dolaşırken, ve bunların hepsinin de bugünün emeğiyle üretilmesi niçiniyle bir ümit taşırken bir yandan da bayanların zincirlenmesinin, katledilmesinin hicranını yaşayacaklar.
Pekala erkekleri nasıl dahil edeceksiniz bu harekete?
Ben stantta bir şey söyleyip gitmelerini, o an bir şey söylemelerini, üzülmelerini umursamıyorum. Bu farkındalığın hayatlarına ve bakış açılarına geçmesini istiyorum. Bu yüzden minik ikonlar, dizaynlar yapıyoruz. Bir erkek kız arkadaşına, annesine ‘Ben de bayana şiddete karşıyım’ demek için o sembolleri armağan etsin diye düşünüyorum.
Bu minik ikonlar kolye, küpe, broş, yüzük, minik heykeller üzere şeyler de olacak ve erkek ziyaretçilerimiz satın alarak armağan edecek ya da kendi kullanacak bir sembol olarak. Bu satışların gelirleri de bayana şiddete yönelik uğraş eden derneklere gidecek.
Stant nerelerde yer alacak? Ve birinci ne vakit bulaşacak sanatseverlerle?
Açacağımız stantlar bütün dünyayı ve Türkiye’yi dolaşacak ve bir farkındalık olacak, yaşama geçecek. Sürdürülebilir bir stant olacak. Bu topraklardan bütün dünyaya bayana şiddete karşı sanatla karşı çıkıldığının, yakarışta bulunulduğunun izini taşıyacak. Hazırlıklarımızı süratle tamamlayıp, ekim ayında İstanbul’da özel bir yerde açılışını yapmayı düşünüyoruz.
ERKEKLERİN DUYARSIZLIĞI BEYNİMİZİN BİR YARISINI KULLANMADIĞIMIZI GÖSTERİYOR
Gördüğüm kadarıyla daha fazlaca bayan sanatkarlardan oluşuyor gönüllüleriniz. Pekala erkek sanatkarlar bu işin neresinde?
Ah, erkekler… Aslında beynimizin sol yarısı eril, sağ yarısı dişil prensip biliyorsunuz. Maalesef adamların bayana şiddete karşı duyarsızlığı beynimizin bir yarısını kullanmadığımızı gösteriyor. Tek tük erkekler var doğal ortamızda lakin yüzde 90’ı bayan. Hatta bir gönüllümüz dedi ki, “Hocam niye hiç erkekler yok ortamızda? Bunlar saklı gizli şiddet yapıyorlar galiba ki katılamıyorlar” dedi.
Alışılmış üzücü, eminim herkes bu biçimde düşünmüyor lakin biz eşit olmayı isterdik bu projede. ‘72 milleti bir bilmeyen insan değildir’ der Yunus Emre… Daha kendi anasını, bacısını, karısını bir bilmiyor, ona hassas davranmıyor birçoğu. Nerede 72 millete açılacaksın? bu biçimde bipolar, şizoid bir durum var maalesef toplumda. İşte bunun altını çizmek istiyoruz, ‘Gelin tanış olalım, yad isek bilişelim’ demek istiyoruz.